Tokyo

Ondanks dat we niet meer konden kamperen bij Tokyo vanwege de naderende tyfoon, wilden we Tokyo niet helemaal overslaan. Het oorspronkelijke plan was om de 27e met de trein naar Tokyo te gaan, dus dat plan hebben we aangehouden, alleen vanaf een ander station dan gepland, dicht bij Nikko. 

Met de bullet train waren we vanaf daar met 230 kilometer per uur in 50 minuten in Tokyo. 

Daar moesten we nog een stukje met de metro om naar de Tokyo Sky Tree Tower te gaan, een 634 meter hoge uitkijktoren over de stad. Bij helder weer kun je helemaal tot Mount Fuji kijken, maar zo goed weer was het helaas niet. We hebben wel het mooiste deel van de dag kunnen pakken om toch nog wat van het uitzicht te zien. 

Dit deel van Japan is duidelijk meer gericht op toeristen. Er is meer informatie in het Engels beschikbaar en het metro systeem is ook voor niet-Japanners goed te volgen. 

Vanaf de Sky Tree Tower zijn we een stukje door Tokyo gaan wandelen, langs een tempel. Maar we hadden niet zoveel zin om daar in te gaan, na alle tempels die we gezien hebben. Dus door naar Ueno Park, waar vanalles te doen en te zien is. We hadden inmiddels niet heel veel tijd meer, want we moesten ook weer op tijd de bullet train terug naar Nikko hebben. Dus we hebben daar weer wat gewandeld, een klein tempeltje bekeken en over een Edo-marktje gestruind, waar Ninja's en Geisha's in kimono's liepen. 

De 28e zou het in de ochtend al slecht weer worden, maar dat viel heel erg mee. We hebben nog de hele dag in de zon kunnen genieten en de kinderen konden buiten spelen. Pas bij het avondeten kwam de voorspelde regen. 

Op de camping kwamen we nog een slang tegen, maar deze was al dood. Dood of levend, we hebben een Japanse slang gevonden.

's Avonds in de regen kwamen ook de padden en kikkers uit hun holletjes tevoorschijn. 

En toen was het afwachten wanneer de tyfoon aan land zou komen en hoeveel wij er van zouden gaan merken. We stonden in ieder geval niet alleen op deze camping en er was zelfs een ander Nederlands gezin in een camper naast ons komen staan. Hoe toevallig. We hielden de radarbeelden goed in de gaten. 

Maar met de storm viel het gelukkig allemaal erg mee bij ons. We kregen een staart van de tyfoon over ons heen, met flinke regenbuien en wind tot 56 kilometer per uur. Het maakte vooral veel herrie op de camper, maar de kinderen hebben overal doorheen geslapen en wij ook nog wel redelijk. Geen overstromingen hier in ieder geval, geen boom op de camper, geen gekke dingen. Dus nu rest ons niks meer dan koffers inpakken, camper uitmesten en proberen te poetsen wat onze kinderen allemaal hebben geknoeid her en der en dan trekken we morgen voor de laatste keer er op uit richting het vliegveld, waar we nog een laatste nacht op een camping slapen. Dinsdagmorgen vliegen we dan terug, voordat tyfoon nummer 13 van dit jaar Japanse bodem gaat raken...

Kunnen we terugkijken op een geslaagde reis? Jazeker, ondanks dat de weersomstandigheden niet ideaal waren. Waren we ook gegaan als we dit allemaal van tevoren hadden geweten? Hmm, we hadden misschien wel andere opties nog eens extra overwogen, maar waarschijnlijk waren we wel gegaan, gewoon omdat we eigenwijs zijn en het zelf willen ervaren en Japan stond al lang op ons lijstje. We hebben minder kunnen zien dan we gehoopt hadden, door de weersomstandigheden, maar ook doordat reizen hier nu eenmaal veel tijd kost. We willen de verhouding van in de auto zitten en kunnen spelen voor de kinderen wel goed houden. We hebben een mooie dwarsdoorsnede van Japan kunnen zien en hebben mooie en bijzondere plekken gezien. De kinderen hebben zich goed vermaakt, Tiaz is dol op vulkanen, tempels en watervallen en we hebben geen persoonlijke drama's meegemaakt, dus wat dat betreft niks te klagen. 

Andere reden dat we minder hebben kunnen zien dan gehoopt, is dat het reizen wordt bemoeilijkt door de gebrekkige communicatie met Japanners. Daardoor zijn we meer op onszelf en internet aangewezen en zonder kennis van Japanse taal is het reizen buiten de toeristische gebaande paden gewoon lastig. Dat maakt ook dat je een buitenstaander blijft en weinig zicht krijgt op de cultuur en bewoners van het land, wat we wel een beetje jammer vinden. We zijn mede daardoor niet zo verliefd geworden op het land, als we bijvoorbeeld wel hebben bij Borneo, Ecuador of Australië. We zouden ook niet snel teruggaan, om de resterende plekken te bekijken, ook omdat het gewoon een buitengewoon duur land is om te bezoeken. Er zijn andere plekken op de wereld die goedkoper, net zo mooi of mooier zijn en gemakkelijker te bereizen zijn. Evengoed zijn we blij dat we dit hebben kunnen zien en meemaken. 

Wat hebben we geleerd van Japan? 

1. Dat ze dol zijn op tunnels, met name in het zuiden. Dat is ook de snelste weg door alle bergen heen. Maar het maakt snelwegen soms wel wat saai om doorheen te rijden, van de ene in de andere tunnel. 
2. Dat ze dol zijn op gelatine. Het is soms verrassend om te ontdekken dat in je blikje drinken opeens stukken jellypudding tevoorschijn komen, die soms zo groot zijn dat ze niet eens door het gaatje naar buiten passen. Dat je je af vraagt hoe het er in is gekomen en vooral: waarom?? 
3. Qua eten hebben we minder extreme dingen hier gezien dan in sommige andere landen. Maar ze houden wel van plakkerig rijstdeeg met paarse bonenprutjes, waar wij minder dol op zijn. En vaak is het voor ons in de supermarkt lastig uit te vinden wat iets is, dus dan proberen we op goed geluk. Soms is dat geslaagd, maar vaak ontdek je dan toch dingen, die je niet persé had willen proeven...
4. Dat het een land is met veel natuurgeweld. Zelfs nu we deze pagina maken krijgen we nog een aardbeving mee. Deze was op 20 kilometer afstand en een sterkte van 4.3 in het epicentrum, bij ons zou het ongeveer 2 zijn. Maar we voelen wel het hele receptiegebouw schudden. Aardbevingen komen hier bijna dagelijks voor, maar we hebben ze bijna nooit gevoeld. Op de valreep dus toch nog even. Dat is wel iets wat bij Japan hoort, en logisch gezien de hoeveelheid vulkanen hier. Maar dan nog waren de omstandigheden in de afgelopen 6 weken zelfs voor Japanners zelf extreem. Japan is nog nooit zo vaak in het nieuws in Nederland geweest als de afgelopen tijd. 
5. Het is hier een gekke mix van Westers en Oosters, soms ontwikkeld, soms typisch Aziatisch. Wifi is zelden te vinden en als het er is, werkt het meestal niet, zelfs niet bij bijvoorbeeld een McDonalds. En qua Engelstalig opgeleide mensen is het dus zeer beperkt buiten de grote toeristische plekken, die vooral rond Tokyo lijken te zijn. 
6. Ze zijn extreem gedisciplineerd in afval scheiden. Zelfs bij de McDonalds (ja, daar zijn we regelmatig geweest) moet je je bekers en je rietjes scheiden. Flesdoppen moet je scheiden van flessen, vaak hebben ze wel 4 of 5 verschillende afvalbakken en krijg je bij de camping uitgebreide instructies wat je wel en niet mag dumpen. Straatafval zie je dan ook bijna niet. En zwervers hebben we trouwens ook alleen in Tokyo gezien. 
7. Zelfs in 40 graden houden Japanners van warme billen, dus wcbrillen zijn vrijwel zonder uitzondering verwarmd en voorzien van een geavanceerd spoelsysteem voor de billen en vrouwelijke delen. Vaak ook met spoelgeluiden en instelbaar volume, zodat anderen niet kunnen horen dat je plast. Bij tankstations, winkels, eigenlijk overal kun je naar de wc en zijn ze ook vrijwel altijd keurig schoon. Behalve bij de grotere toeristische trekpleisters, daar waren de wc's dan weer stinkende pishokken. En bij sommige campings waren ze een beetje overgenomen door insecten, maar liever dat dan de stank van andermans uitwerpselen. 
8. Ze zijn dol op automaten. Ongeveer elke 50 meter is wel een automaat voor frisdrank, ijsthee en ijskoffie te vinden. Vooral ijskoffie kennen ze in 100 soorten en merken en types, leuk om allemaal uit te proberen. En handig, want je hoeft nooit lang dorst te hebben, waar je ook bent in Japan. 
9. Vrijwel overal is wel een groot winkelcentrum te vinden, met daarin een speciale kindergamehal. Met ontzettend veel herrie, felle lichten en natuurlijk gillende kinderen. Ze zijn ook dol op transformers en alles wat er op lijkt. Die heb je in allerlei soorten en maten, maar vaak zit er wel een marketing systeem in dat je er 2 of meer moet kopen om echt iets te kunnen bouwen. En dan is alleen deel 1 nog verkrijgbaar en heb je alleen twee voeten bijvoorbeeld, waar je niks mee kunt. 
10. Mensen hier zijn dol op kamperen, maar dan het liefst als een "day camp", een soort barbecueplek, waar ze niet overnachten. Daar komen ze dan met de hele familie bij elkaar en steken de barbecue aan met gasbranders en spiritus of andere brandbare, stinkende, rokende goedjes. En vervolgens wordt er culinaire kreeft, gerookte vis en een enorm scala aan hapjes gebakken.