Shingu

Zo, het heeft even geduurd, maar het heeft ons dagen gekost om de foto's online te krijgen. We hebben weinig wifi gevonden en als het er was, was het niet snel genoeg. Ons eigen 3G internet werkt ook niet altijd. Maar in verschillende etappes is het toch gelukt. 

Om te beginnen eerst nog wat foto's van de dieren bij onze laatste camping van de vorige pagina. Daar kwamen we Bambi en zijn mama tegen. Ze waren wat snel voor de foto, maar het is toch een beetje gelukt. 

De apen waren ook wat ver weg, en een stuk angstiger dan we van makaken gewend zijn. Ze renden snel weg en dus ook hiervan wat vagere foto's. Maar toch.

Bij de camping was ook een restaurant, die adverteerde met pizza's, dus om een keer niet te hoeven koken en af te wassen, wilden we dat wel eens proberen. Dat was weer een bijzondere eet-ervaring. Je moest namelijk van tevoren via de automaat een ticket kopen voor de maaltijd van je keuze. De kok ging in zijn beste Engels uitleggen wat het allemaal was. Qua pizza hadden we de keuze uit Margarita, iets met gerookte bla en pesto of iets met vis. Verder was er spaghetti bolognese of pasta met gerookte vis. Al het andere was noedels of iets anders Japans, maar daar kwamen we niet voor. Dan was er nog een gedeelte voor alcoholische dranken en een gedeelte voor ijs. 

We gingen dus maar voor de twee pizza's zonder vis en we dachten eerst dat er nog een derde was met ham en olijven, maar dat bleek alleen ham en olijven te zijn. Ook leuk, maar vult niet zo... De pizza's trouwens ook niet, want het waren mini-pizza's, maar op zich wel lekker. Zelfs Tiaz at er enthousiast van en dat gebeurt niet vaak. Maar twee van die mini-pizza's was nog niet echt genoeg, dus we bestelden er ook maar een spaghetti bij, die bij Cyenn goed in de smaak viel. En toen nog maar twee pizza's, want vol waren we nog steeds niet. 

De volgende ochtend verlieten we de camping weer vroeg, om verder te gaan naar Shingu. Om de camping uit te komen, moesten we door een slagboom, die open ging met een kaartje. Om dat kaartje in de gleuf te kunnen stoppen, moest je dicht langs het hekje rijden. Maar meteen na de slagbomen moest je een bocht maken om uit te kunnen rijden. De eerste keer dat we naar buiten reden ging dat probleemloos. Maar deze keer was Yvonne net te strak tegen het hekje aan gereden. Als je dan een bocht maakt, dan zwenkt de achterkant van de camper net iets uit en aan de bovenkant van het hekje stak een soort dakje uit, en toen klonk er ineens een klap... en bleek het bovenste raam aan de achterkant kapot. 

Gelukkig is het een dubbelzijdig raam, dus er is niet een gat naar buiten, maar het is wel goed stuk. Maar we kunnen er mee doorrijden, dus we gaan zeker niet weer tijd verspillen met reparaties aan de camper. We hebben gelukkig een full coverage verzekering met nul eigen risico, dus niks aan de hand, al is het natuurlijk zonde. Maar ja, wie zet daar dan ook zo'n krap hekje met een bocht... 

Maar eerst Shingu, want daar is de Nashi-no-taki waterval, de hoogste waterval van Japan (133 meter). De camping die we bij Shingu op het oog hadden, bleek voor onze camper vanaf de kant waar wij vandaan kwamen onbereikbaar. De weg werd steeds smaller en smaller en slechter, half weggespoeld en kronkeliger, totdat het echt niet meer leuk was. Dus zodra het kon zijn we omgekeerd en voor optie twee gegaan. We hebben inmiddels geleerd om minimaal 3 opties van tevoren te selecteren, want met optie 1 is vaak wat mis en er is een kans dat het allemaal niks is. 

Optie 2 was zonder problemen te bereiken, maar ondanks dat het hek open stond, was er in eerste instantie geen leven te bekennen. Na wat rondlopen en zoeken en toen we bijna op het punt stonden om maar weer te gaan, kwam er ergens een oud mannetje vandaan gekropen. Dat bleek de beheerder te zijn en hij kletste vriendelijk en enthousiast honderduit in het Japans tegen ons. We mochten er in ieder geval kamperen, alleen waren er geen douches. De rest van de camping was duidelijk al zo lang niet gebruikt, dat het over was genomen door spinnen en kakkerlakken. Maar voor een nachtje was het prima te doen. Nu de slaapplek geregeld was, konden we met een gerust hart Shingu in en de waterval bekijken. 

Onze slaapplek onder de regenboog.

En door naar Shingu. We reden weer een heel eind door de bergen, slingerend en in zeer rustig tempo. Het was nog steeds een mooi gebied, met prachtig groen water en mooie bergen. Voordeel van de bergweggetjes is dat er vrijwel geen vrachtwagens rijden, terwijl op de snelwegen vrijwel alleen maar vrachtwagens rijden. In de bergen is een stuk minder verkeer, maar het schiet dan ook totaal niet op. Gelukkig gaat het met Tiaz heel goed in de auto, hij heeft geen last van wagenziekte. Hij zit bij ons voorin en kan daar goed vooruit en om zich heen kijken en zelfs af en toe slapen, terwijl we door de bergen rijden. Dus dat is wel heel fijn. 

Maar omdat het zoveel tijd kost om de door de bergen te rijden en er ook niet overal campings zijn, hebben we toch besloten om de oorspronkelijke reisroute aan te passen. Vanaf Shingu zijn we nu naar de kust gereden en vanaf daar terug omhoog richting Nagoya. Daar waren meer opties voor campings en Tiaz wilde graag naar zee, dus dat kwam goed uit. 

De waterval was een ware toeristische attractie, met bussen en souvenirshops. Het licht was niet optimaal voor foto's, maar de waterval was mooi en gaf een verfrissende spray. 

Mooie spuitfiguren bij de waterval.

Onderweg kwamen we ook verschillende watervallen tegen, zoals deze met een leuk Japans bordje op de voorgrond erbij.

De volgende morgen zijn we wederom vroeg op pad gegaan (het is hier vroeg licht, dus om 6 uur zijn de kinderen wakker, wat op zich gunstig is voor de dagplanning). Toen we bijna bij de camping waren, hadden we ineens bijna een krab onder onze wielen. Toen we goed keken, zagen we ineens langs de weg op allerlei plekken mooie rode krabbetjes zitten. Die moesten natuurlijk even op de foto. En kijk ze nou vrolijk kijken en zwaaien naar ons. Daar word je toch vrolijk van?

Onze eerste keuze camping was zowaar beschikbaar en we waren niet eens de enige bezoekers, hoewel de meesten alweer voor de avond vertrokken waren. Het was dan ook zondag, dus de meeste mensen zullen op maandag weer moeten werken. De locatie van de camping was top, direct aan zee, mooi uitzicht en mooie, ruime, groene plekken.

Maar we betaalden hier ongeveer 50 euro per nacht en dan moet je ook nog apart betalen voor een douche (1 euro voor 3 minuten). Die douche was in een grote zaal (wel mannen en vrouwen gescheiden) met alleen een douchegordijn als afscheiding. Dat gordijn waait weg als je de douche aanzet en het apparaatje waar je het muntje in moet doen, staat net als je handdoek en kleren buiten het douchegordijn, in de open zaal. Op zich was dat nog geen groot probleem, want we waren 's avonds toch vrijwel alleen op de camping. Maar het was allemaal ook best smerig en vol met grote, dikke spinnen en kakkerlakken. Bij de wc's lag gewoon de poep over de vloer gesmeerd. Voor 50 euro is dat best schandalig en ook best een contrast met wat we tot nu toe in Japan hebben gezien. Zelfs bij tankstations en in supermarkten zijn de wc's brandschoon. En gratis ook nog. 

Dus we waren eerst van plan om hier twee dagen te blijven, maar niet in deze omstandigheden. Dan maar weer snel door naar de volgende plek. Even een middagje strand en dan snel op naar een schoner plekje.

Mooi kleurrijk beestje op de rotsen.

Mooi harig beestje in de wc.

Voordat we de volgende dag verder gingen, zijn we eerst langs een lokale dierentuin gegaan. We waren er tenslotte toch. 

We hebben geen idee hoe deze dieren in deze dierentuin zijn gekomen, maar we kregen de indruk dat in ieder geval een aantal gered zijn of in beslag zijn genomen van smokkelaars. Zo was er bijvoorbeeld een gans die de bovenkant van zijn snavel miste en een eend met maar 1 poot. Er waren een boel capucijneraapjes, die vaak worden gesmokkeld. Maar er waren ook dieren die niet inheems zijn en die ook niet voor de hand liggen om gesmokkeld te worden, zoals een leeuw, een tijger en een Tibetaanse beer. Sommige van die dieren, zoals die ene leeuw, hadden wel erg weinig ruimte en allemaal zaten ze in een kooi, niet in een natuurlijk uitziende omgeving. Maar alles was wel netjes en schoon en de dieren leken over het algemeen tevreden te luieren. Of misschien hadden ze zich neergelegd bij hun lot, dan zou ook kunnen.

De enige die er duidelijk niet gelukkig was, was 1 capucijneraap, die ons echt om hulp leek te roepen en zijn handje naar ons uitstak, alsof hij zeggen wou: haal me hier nou alsjeblieft uit! 

Ze zagen er verder goed en gezond uit, met mooie pluizige, dikke vachten. Vooral de Tibetaanse beer was prachtig om te zien. Indrukwekkend groot, maar ook knuffelzacht om te zien, al zullen zijn enorme klauwen dat niet toelaten.

Bij de dierentuin hoort natuurlijk ook een snackje en dat doen ze hier wederom met de automaat. Dit vonden wij toch wel een geavanceerd exemplaar; er zitten diepgevroren snacks in, bewaard bij -32 graden. Maar dan druk je op de knop en dan gooit hij het onderin het apparaat in een magnetron en dan in een paar minuten heb je een gloeiend hete snack. 

Je weet alleen niet altijd wat je koopt, want zelfs google translate vraagt zich af: was dit gebakken? Je weet het niet. Dus is er maar 1 manier om er achter te komen. Het bleek uiteindelijk ministukjes inktvis in een deegsmurrie met tofu te zijn en een sojasausje. Op zich prima te eten, maar niet voor herhaling vatbaar. Maar nu weten we wel wat het is. 

Na de dierentuin zijn we doorgereden richting Kioto. We konden nu weer via een grote expressway rijden, dat gaat een stuk sneller dan door de bergen. Hier was namelijk een RV park, een overnachtingsplaats voor campers, maar net anders dan een gewone camping. Door de ligging ligt het centraal voor zowel Osaka als Nara en kunnen we vanaf deze plek dagtripjes daar naartoe doen. Daar in de buurt zijn namelijk geen campings. RV Parks zijn alternatieve kampeerplekken in Japan voor campers, gemaakt vanuit camperbedrijven, die gebruikers van campers op die manier willen faciliteren. Er zijn er maar 88 van in heel Japan, al willen ze dat aantal uitbreiden. Ze zijn iets minder gezellig dan campings, maar vaak wel praktischer qua ligging en beter qua voorzieningen en gezelligheid dan de Michi-no-eki's, een andere overnachtingsoptie, wat niet meer is dan een parkeerplaats langs een snelweg met een winkel en wc erbij. Waar je bij de Michi-no-eki niet met je stoeltje naast je camper mag zitten, mag dat bij het RV Park wel. Je mag meestal alleen niet barbecuen. De Michi-no-eki's zijn over het algemeen goedkoper, maar vinden wij totaal ongezellig en met kinderen gewoon onpraktisch. Want als zij 's avonds slapen, willen wij buiten kunnen zitten en dat kan daar niet en wil je ook niet. We snappen wel dat veel reizigers zonder kinderen daar wel voor kiezen, want campings zijn hier gewoon schreeuwend duur. Wij betalen hier 50 tot 60 euro per nacht en dan heb je alleen een grasveldje, als je pech hebt moet je een kilometer lopen naar een al dan niet schone wc, en kun je afwassen met koud water. Voor je douche betaal je dan nog 1 of 2 euro voor 3 tot 5 minuten. En dan zitten we nog niet eens in het hoogseizoen. 

Tel daar bij op dat je voor tolwegen ook zo'n 60 euro per dag moet betalen. Want tolwegen vermijden is ook geen optie, tenzij je een jaar de tijd hebt en het leuk vindt om je met 40 kilometer per uur door dorpjes en bergen te verplaatsen. 

Boodschappen heb je ook niet snel voor minder dan 100 euro. Dus de conclusie is dat Japan gewoon echt heel erg duur is. Dat wisten we wel, maar is toch erger dan we dachten. Maar wij gaan niet bezuinigen op de campings, want we reizen wel voor ons plezier en dan gaan we niet op een treurige geasfalteerde parkeerplaats staan. 

Als je geluk hebt, heb je bij een RV Park ook een grasveldje erbij. Vaak heb je stroomvoorziening voor je camper, douches, wasbakken, enz. Waar we nu waren was zelfs een wasmachine en droger. Dus op zich heb je alle gemakken van een camping, alleen is de locatie niet zo in de natuur. In dit geval stonden we langs een weg, op een bedrijventerrein van een campergarage, naast twee flats, maar wel ook aan een parkje. We hadden wat meer leven om ons heen en konden lopend naar een plek om te eten of een winkel, wat ook wel een keer leuk was. Op campings zit je vaak ver weg van alles. En, niet onbelangrijk, de toiletten en wc's van het RV Park waren brandschoon en roken citroentjesfris. Dat doucht toch een stuk lekkerder dan tussen de spinnen en met een wapperend douchegordijn. Dus we zijn eigenlijk heel tevreden met deze mogelijkheid, de locatie en de voorzieningen van het RV Park. Hoewel de prijs uiteindelijk hetzelfde was als van een gewone camping, omdat je niet alleen voor de plek betaalde, maar ook los 100 yen per uur voor de stroom.

Vanaf daar hebben we wat dagtripjes gedaan, waar foto's nog van volgen. En inmiddels zijn we alweer een stukje zuidelijker gereden. To be continued.